شیمی پلیمر
شیمی پلیمر یا شیمی ماکرو مولکول گرایشی از علم شیمی محسوب می شود که در مورد خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی درشت مولکول ها یا همان پلیمرها (بسپار) و روش ساخت آنها مطالعه و بررسی می کند. واژه پليمر از كلمات يونانی پلی به معنی بسيار و مر به معنی قطعه، قسمت يا پاره گرفته شده است.
اين واژه به مولكول های بسيار بزرگی گفته می شود كه از تعداد زیادی واحد تکرار شونده که دارای اتصالات داخلی اند ساخته شده است. به بیان ديگر می توان گفت كه بسپار مولكول بزرگی می باشد كه از تعداد زيادی مولكول های كوچك تر (تکپار یا مونومر) تشکیل شده است. تعدادی از بسپار ها فقط از یک نوع واحد تکرار شونده تشکیل شده اند (جور بسپار)، و تعدادی دیگر از چند مدل واحد تکرار شونده ساخته می شوند (هم بسپار).
پلیمر ها نقش اساسی و حیاتی در زندگی انسان ایفا می کنند. از جمله مهمترین پلیمر های مورد استفاده می توان به پلی آمیدها یا نایلون (جهت تهیه طناب، تسمه، لباس، پلاستیک صنعتی، وسایل الکتریکی و … کاربرد دارد)، پلی اتیلن ها (در صنایع بسته بندی، کیسه یا پوشش پلاستیکی، بسته بندی غذاهای منجمد، الیاف پارچه بافتنی، پرده، عایق، سیم، کابل، بطری و … کاربرد دارند) پلی استرها (به صورت الیاف در پوشاک، نخ لاستیک، و همچنین به شکل صفحه در تهیه نوار ها و فیلم ها بکار می رود) و یا پلی استیرل ها (در وسایل مختلف خانگی، نوری، مبلمان، اسباب بازی، مواد اسفنجی،رزین های تبادل یونی و … کاربرد دارند) اشاره کرد.
